Simon (30) is alleenstaand en woont sinds enkele maanden in De wijk van de toekomst in Brandevoort. Hij vertelt over het gemak van innovaties en de menselijke maat in de wijk.

‘Een digitale wijk… toen ik voor het eerst ging kijken naar een woning in deze bijzondere wijk wist ik eerlijk gezegd niet wat ik me ervan moest voorstellen. ‘Zeggenschap over data’? Het zei me niets. Natuurlijk ken ik de discussies over de privacy-gevoeligheid van Facebook en weet ik dat bedrijven verdienen aan de gegevens die ik achterlaat. Maar hoe vertaal je dat naar een woonwijk? Ik was vooral benieuwd naar mijn nieuwe woning. Zou ik ervoor in aanmerking komen en zo ja, welke woning wil ik? Hoe ga ik hem inrichten?

Het gemak van digitale innovaties

Een app die aangeeft in hoeverre de afvalcontainer voor papier en karton gevuld is. Nu ik hier woon, ervaar ik dagelijks het gemak van kleine digitale innovaties. In de wijk zijn her en der sensoren opgehangen om gegevens te verzamelen. Tevergeefs naar de container lopen en zien dat er geen plek meer is voor mijn afval is hierdoor verleden tijd. En ook de afvalophaaldienst ziet wanneer de container geleegd moet worden. Wel zo handig!

Vorige week bezocht ik een informatiebijeenkomst over de digitale wijk en datagebruik. Hier werden de mogelijkheden voor meer sensoren in de openbare ruimte getoond. Van sensoren die de luchtkwaliteit berekenen tot sensoren die je hartritme meten terwijl je wacht bij een verkeerslicht. De vraag is of we als inwoners al deze innovaties ook daadwerkelijk willen. Een lastige discussie, want persoonlijke voorkeuren spelen een rol en de inzet van technologie heeft zijn beperkingen. De camera’s die op basis van algoritmes verdachte personen in de wijk kunnen detecteren geven misschien een veilig gevoel, maar hoe prettig is het om te wonen in een wijk waar je niet aangeschoten van een buurtbarbecue naar huis kunt lopen zonder opgemerkt te worden?

Bewust omgaan met technologie

Gelukkig is er door Brainport Smart District vooraf goed nagedacht over de inzet van technologie en hoe de inwoners hierbij betrokken moeten worden. Zo is er in de wijk een sensorenregister, die aangeeft waar sensoren hangen en met welk doel. Daarnaast zijn er afspraken gemaakt met bedrijven dat de verzamelde data ook door andere partijen gebruikt worden om de wijk te verbeteren. Denk aan anonieme gegevens die door de gemeente gebruikt worden om bijvoorbeeld een beter passend aanbod van openbaar vervoer te kunnen realiseren in de wijk.

BrandevoortLab

Sinds ik in de wijk van de toekomst woon ga ik bewuster om met sociale media en technologie. Ik draag nog steeds een smartwatch, omdat ik het leuk vind om mijn dagelijkse activiteiten te kunnen meten. Ik weet dat de data daarvan naar een Amerikaans bedrijf gaat, maar dat is een afweging die ik zelf maak. Tegelijkertijd gebruik ik voor mijn robotstofzuiger niet langer de bijbehorende app op de telefoon om hem op afstand te bedienen. Even op de aan- en uitknop drukken op het apparaat zelf vind ik een kleine moeite.

Facebook gebruik ik nog steeds omdat mijn familie daar ook gebruik van maakt, maar hier in Brandevoort hebben we een interessant alternatief, BrandevoortLab. Achter dit medium zit geen commercieel verdienmodel. Ik gebruik het dagelijks voor het contact met buren en andere inwoners van de wijk. De maatschappelijke instellingen die actief zijn in de buurt, communiceren ook via BrandevoortLab. Het voordeel van deze tool is dat ook het echte contact met buurtgenoten is toegenomen.

Zo kampt een oudere vrouw in de wijk met gezondheidsproblemen. Haar wc-deur heeft een sensor die een signaal afgeeft als de deur langere tijd niet open of dicht gaat. Dit zou een indicatie kunnen zijn dat er iets mis is. Via BrandevoortLab kwam er een oproep of buurtgenoten als contactpersoon wilden optreden om in dit soort situaties direct polshoogte te gaan nemen. Ik heb me daarvoor aangemeld en via een app krijg ik een notificatie. Gelukkig heeft de situatie zich nog niet voorgedaan. Maar zonder de oproep had ik me nooit verdiept in de woonsituatie van deze buurvrouw. Nu bel ik af en toe  spontaan aan om te vragen hoe het gaat.

Met technologie kan een hoop bereikt worden, maar het gaat vooral om de menselijke maat. En die bepalen we als inwoners uiteindelijk zelf.’